Πρόταση για ένα «φανταστικό παιχνίδι»
Απόσπασμα από το θεατρικό «Ο Βασιλιάς των Παραμυθιών», Δημήτρης Γραμμένος, 2012
ΣΥΓΓ. 3: Θέλετε να παίξουμε ένα παιχνίδι για να περάσει ευχάριστα η ώρα μας;
ΣΥΓΓ. 5: Παιχνίδι; Τι παιχνίδι;
ΣΥΓΓ. 3: Α, είναι πολύ απλό. Ξεκινάω στο μυαλό μου να λέω το αλφάβητο. Όποτε θέλετε μου λέτε στοπ. Μετά, πρέπει κάθε ένας από εμάς να πει μια λέξη που να αρχίζει από αυτό το γράμμα.
ΣΥΓΓ. 2: Καλά, και τι το ενδιαφέρον έχει αυτό;
ΣΥΓΓ. 3: Μα, αφού πει τη λέξη, θα πρέπει χρησιμοποιώντας τη φαντασία του να μας εξηγήσει σε τι διαφέρει από όλες τις άλλες ίδιες λέξεις.
ΣΥΓΓ. 1: Ωραίο ακούγεται. Ας δοκιμάσουμε.
ΣΥΓΓ. 3: Ξεκινάω λοιπόν! Μην ξεχάσετε να μου πείτε στοπ.
Ο ΣΥΓΓ. 3 αρχίζει να λέει από μέσα του το αλφάβητο.
ΣΥΓΓ. 6: ΣΤΟΠ!
ΣΥΓΓ. 3: Πι, το γράμμα είναι το Πι. ΣΥΓΓ. 6, μια και με σταμάτησες ξεκινάμε από εσένα.
ΣΥΓΓ. 6: (ξύνει το κεφάλι και σκέφτεται) Πι, πι, … Πορτοφόλι!
ΣΥΓΓ. 10: Και τι το ιδιαίτερο έχει δηλαδή αυτό το πορτοφόλι;
ΣΥΓΓ. 6: Καταρχήν δεν αδειάζει ποτέ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όταν ταξιδεύεις, ανάλογα με τη χώρα που βρίσκεσαι, βγάζει το σωστό νόμισμα. Επίσης, έχει μια μικρή τσεπούλα που είναι πάντα γεμάτη με νέες φωτογραφίες από τα αγαπημένα σου πρόσωπα, ενώ αν τύχει ποτέ και στο κλέψουν ξαναγυρνάει αυτόματα στην τσέπη σου!
ΣΥΓΓΣ: (χειροκροτούν) Πολύ καλό! Μπράβο!
ΣΥΓΓ. 3: Ας περάσουμε τώρα δίπλα, στον ΣΥΓΓ. 9.
ΣΥΓΓ. 9: Ποδήλατο.
ΣΥΓΓ. 8: Τι ποδήλατο;
ΣΥΓΓ. 9: Ποδήλατο που αντί για ρόδες έχει ανεμόμυλους κι όταν κάνεις πετάλι πετάς! Και αντί για κουδούνι έχει ένα αληθινό αηδόνι, που όταν του χαϊδεύεις το κεφάλι τραγουδάει μια μελωδία τόσο γλυκιά που μπορείς να την αρπάξεις από τον αέρα και να τη φας σαν ζαχαρωτό ή ακόμα και να τη χρησιμοποιήσεις για να γλυκάνεις τον καφέ ή το τσάι σου!
ΣΥΓΓΣ: (χειροκροτούν) Έκτακτο! Έκτακτο!
ΣΥΓΓ. 3: Εσύ ΣΥΓΓ. 7 τι έχεις να πεις για όλα αυτά;
ΣΥΓΓ. 7: Μια λέξη μόνο: παγώνι!
ΣΥΓΓ. 4: Για λέγε, για λέγε…
ΣΥΓΓ. 7: Ένα παγώνι που όταν ανοίγει η ουρά του έχει όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Και κάθε του φτερό έχει πάνω ένα μάτι – μάτι πραγματικό, που αν κοιτάξεις μέσα του μπορείς να δεις όποιο μέρος του κόσμου σκεφτείς, ακόμα και μέρη που υπάρχουν μόνο μέσα στα παραμύθια. Κι αν τύχει εκείνη τη στιγμή να κρώξει το παγώνι, τότε αυτόματα μεταφέρεσαι στο μέρος αυτό για 37 λεπτά και 23 δευτερόλεπτα ακριβώς. (Ήχος ταρατατζούμ - ντραμς)
ΣΥΓΓΣ: (χειροκροτούν) Εύγε! Εύγε!
ΣΥΓΓ. 8: (πετάγεται ενθουσιασμένος και φωνάζει) Πανοπλία! Πανοπλία!
ΣΥΓΓ. 3: Α, βλέπω έχουμε έναν εθελοντή. Για να δούμε τι σκέφτηκες..
ΣΥΓΓ. 8: (με στόμφο) Πανοπλία φτιαγμένη από χαμόγελα μωρών, ηλιαχτίδες και ζεστά ψωμάκια! Σε προστατεύει από τις μαύρες σκέψεις, τη μελαγχολία της Κυριακής και τα απροειδοποίητα διαγωνίσματα. Είναι επιπλέον εντελώς αδιαπέραστη από τις σοβαρές κουβέντες, τις νουθεσίες και τα κατσαδιάσματα των μεγάλων!
ΣΥΓΓΣ: (χειροκροτούν) Υπέροχο! Μπράβο!
ΣΥΓΓ. 2: Νομίζω ότι τόση ώρα ο ΣΥΓΓ. 1 προσπαθεί να μας κρυφτεί. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί δεν μπορεί να σκεφτεί καμιά λέξη;
ΣΥΓΓ. 1: Μα τι λέτε; Φυσικά και μπορώ…
ΣΥΓΓ. 2: Για πες τη μας κι εμάς λοιπόν…
ΣΥΓΓ. 1: Εεεε… εεεε..
ΣΥΓΓ. 2: Λοιπόν;
ΣΥΓΓ. 1: Πι, πι, πι,…. (αρχικά ζορίζεται, αλλά τελικά το πρόσωπό του φωτίζεται, σα να του ήρθε ξαφνικά έμπνευση) ΠΑΙΔΙΑ!
ΣΥΓΓ. 5: Παιδιά; Και γιατί παρακαλώ είναι τόσο σημαντικά αυτά τα παιδιά;
ΣΥΓΓ. 1: Γιατί έρχονται να μας σώσουν!