Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αξιαγάπητο μικρό κοριτσάκι που το αγαπούσαν όλοι, μα πιο πολύ από όλους η γιαγιά του και δεν υπήρχε τίποτα στον κόσμο που δε θα έδινε σε αυτό το παιδί. Μια φορά του χάρισε έναν σκούφο από κόκκινο έξυπνο ύφασμα. Μέσα στο σκούφο υπήρχαν διάφορα ηλεκτρονικά εξαρτήματα όπως μικροεπεξεργαστές, αισθητήρες και εξοπλισμός τηλεπικοινωνιών, χάρη στα οποία μπορούσε να κάνει καταπληκτικά πράγματα, όπως για παράδειγμα να δίνει πληροφορίες για τη θερμοκρασία και το σφυγμό αυτού που τον φορά, να τον δροσίζει ή να τον ζεσταίνει, να τον βοηθά να βρίσκει το δρόμο του μέσω GPS και να του επιτρέπει να συνδέεται στο Διαδίκτυο των Πραγμάτων. Το μικρό κορίτσι αγαπούσε τόσο πολύ αυτό το γκάτζετ τελευταίας τεχνολογίας που το φορούσε συνέχεια – ακόμα και το καλοκαίρι! Έτσι, όλοι τη φώναζαν «Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα» (και κάποιοι επίσης «κολλημένη», αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία μας).
Μια μέρα, η μητέρα της τη φώναξε και της είπε:
- Πάρε αγάπη μου μερικά βιολογικά φρούτα και λαχανικά που μεγάλωσαν στον έξυπνο κήπο μας με τη βοήθεια προηγμένου λογισμικού διαχείρισης καλλιεργειών και πήγαινέ τα στη γιαγιά σου. Σήμερα το πρωί, έλαβα ένα μήνυμα στο κινητό μου από το έξυπνο μαξιλάρι της που έλεγε ότι είναι λίγο αδύναμη. Το λογισμικό υποστήριξης ανεξάρτητης διαβίωσης του σπιτιού της μου πρότεινε ότι μερικά φρέσκα φρούτα και λαχανικά είναι ακριβώς ότι χρειάζεται, αλλά μόλις έλεγξα το έξυπνο ψυγείο της ανακάλυψα ότι της είχαν τελειώσει. Πήγαινε μόνο προτού κρυώσει πολύ έξω, γιατί ο σκούφος σου δεν είναι πλήρως φορτισμένος και, καθώς σήμερα έχει συννεφιά, οι ηλιακοί συλλέκτες του δεν θα δουλεύουν αποδοτικά. Καθώς θα πηγαίνεις, να περπατάς όμορφα και ήσυχα και να μην απομακρυνθείς από το μονοπάτι, γιατί δεν θα έχεις σήμα και δεν θα μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου σε περίπτωση ανάγκης.
- Θα προσέχω πάρα πολύ, είπε η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα στη μητέρα της. Θα ελέγχω συνεχώς το GPS του σκούφου μου και τους χάρτες Google για να πλοηγηθώ με ασφάλεια μέσα στο δάσος.
Η Γιαγιά ζούσε βαθιά μέσα στο δάσος, μακριά από το χωριό και μόλις η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα μπήκε στο δάσος, τη συνάντησε ένας λύκος. Η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα δεν τον άκουσε να πλησιάζει γιατί ο σκούφος της έπαιζε δυνατά την αγαπημένη της μουσική.
- Καλημέρα! είπε ο λύκος.
- Συγνώμη, είπατε κάτι; ρώτησε η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα βγάζοντας τα ασύρματα ακουστικά από τα αυτιά της.
- Είπα, ΚΑΛΗΜΕΡΑ! επανέλαβε πιο δυνατά ο λύκος.
- Σας ευχαριστώ καλέ μου λύκε, απάντησε το κοριτσάκι που δε γνώριζε τι μοχθηρό πλάσμα ήταν αυτός κι έτσι δεν τον φοβήθηκε καθόλου. Και ήταν τόσο αφηρημένη που ξέχασε τελείως να βρει πληροφορίες για αυτόν στην αναζήτηση Google, όπως την είχε συμβουλέψει η μητέρα της να κάνει κάθε φορά που συναντούσε κάποιον ξένο.
- Ποια είσαι και για που το έβαλες πρωί-πρωί, κοριτσάκι; είπε ο λύκος και, βάζοντας την μπροστινή του πατούσα μέσα στην τσέπη του, πίεσε με τρόπο το κουμπί εγγραφής συνομιλίας στο κινητό του τηλέφωνο.
- Είμαι η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα και πάω στη γιαγιά μου.
- Τι έχεις μέσα στην ποδιά σου;
- Μερικά φρούτα και λαχανικά οργανικής καλλιέργειας για τη γιαγιά μου, για να τη δυναμώσουν.
- Και που μένει η γιαγιά σου, Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα; ρώτησε ο λύκος και της έδειξε την οθόνη του κινητού του που τώρα έδειχνε έναν τρισδιάστατο χάρτη του δάσους.
- Σε ένα έξυπνο σπίτι σε περίπου μισό χιλιόμετρο από εδώ. Το σπίτι της είναι κάτω από τις τρεις μεγάλες βελανιδιές, οι φουντουκιές είναι λίγο παρακάτω και υπάρχει κι ένα μεγάλο δορυφορικό πιάτο στη σκεπή. Σίγουρα θα το έχεις δει, αλλά αν θέλεις μπορώ να σου στείλω τις ακριβείς συντεταγμένες GPS μέσω Bluetooth ή e-mail. Επίσης μπορείς να τις κατεβάσεις από το προφίλ της γιαγιάς μου στο Facebook, αλλά φυσικά θα πρέπει πρώτα να περιμένεις να σε αποδεχτεί ως φίλο, απάντησε η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα.
Ο λύκος σκέφτηκε: «Τι τρυφερό πλάσμα! Τι όμορφη παχουλή μπουκιά – είναι καλύτερα να φάω αυτήν παρά τη γριά. Πρέπει να δράσω με πονηριά, για να τις πιάσω και τις δύο.» Έτσι, περπάτησε για λίγο δίπλα στη Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα και μετά είπε:
- Κοίτα Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα πόσο όμορφα είναι τα λουλούδια εδώ γύρω. Γιατί δε ρίχνεις μια ματιά; Και καθώς το έλεγε αυτό έβγαλε από την τσέπη του ένα ζευγάρι γυαλιά μικτής πραγματικότητας. «Να, φόρεσε αυτά εδώ. Όταν κοιτάς ένα λουλούδι θα μπορείς να δεις ταυτόχρονα το κοινό και το επιστημονικό του όνομα, να βρεις το σχετικό άρθρο στην Βικιπαίδεια απλά ανοιγοκλείνοντας το μάτι σου. Θα μπορείς ακόμη να δεις και τρισδιάστατες εικονικές μέλισσες να μαζεύουν γύρη! Θα σου δώσουν τη δυνατότητα επίσης να κατεβάσεις ωραία βιντεάκια για τη διαδραστική ταπετσαρία του δωματίου σου και να σώσεις το αγαπημένο σου κελάηδημα πουλιών ως ήχο κλήσης στο κινητό σου.»
Η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα φόρεσε τα γυαλιά και σήκωσε τα μάτια της. Όταν είδε τα πανέμορφα λουλούδια που φύτρωναν παντού να είναι επαυξημένα με ένα σωρό ψηφιακές πληροφορίες, σκέφτηκε: «Υποθέτω πως θα μπορούσα να μαζέψω μερικά λουλούδια, για να κάνω μια μικρή επίδειξη από αυτά τα σούπερ γυαλιά στη γιαγιά μου. Είμαι σίγουρη ότι θα ξετρελαθεί γιατί είναι μεγάλο τεχνοφρικιό.»
- Αυτά τα γυαλιά είναι φανταστικά! Σας ευχαριστώ πολύ κύριε λύκε! είπε η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα και σε αντάλλαγμα του έδωσε ένα ωραίο κόκκινο μήλο από την ποδιά της. Μετά, ξεστράτισε από το μονοπάτι και μπήκε στο δάσος ψάχνοντας για λουλούδια. Και κάθε φορά που μάζευε ένα, πίστευε ότι είχε δει ένα ομορφότερο λίγο παρακάτω, κι έτρεχε ξοπίσω του. Έτσι έμπαινε όλο και πιο βαθιά μέσα στο δάσος. Η μητέρα της παρακολούθησε τη μικρή κόκκινη τελεία να εξαφανίζεται από την οθόνη της κι άρχισε να ανησυχεί. «Θεούλη μου,» σκέφτηκε. «Τι συμβαίνει; Καλύτερα να καλέσω αμέσως στο Skype τον Διαχειριστή Συστημάτων του δάσους!»
Εντωμεταξύ, ο λύκος χρησιμοποιώντας ένα μικρό πινέλο άπλωσε πάνω στο μήλο λίγο ταλκ προκειμένου να αποκαλύψει τα δακτυλικά αποτυπώματα της Μικρής Εξυπνοσκουφίτσας και με την κάμερα του κινητού πήρε μια φωτογραφία υπερυψηλής ανάλυσης. Στο δρόμο προς το σπίτι της Γιαγιάς, έκανε μια σύντομη στάση στο σπίτι του για να φτιάξει ένα ψεύτικο δαχτυλικό αποτύπωμα από σιλικόνη.
- Ποιος είναι; ρώτησε το σύστημα επαλήθευσης ομιλητή της πόρτας μόλις ο λύκος πλησίασε το κατώφλι της Γιαγιάς. Ο λύκος έβγαλε το κινητό του κι έσυρε την πατούσα του πάνω στη οθόνη πολλαπλής αφής.
- Η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα, τσίριξε η ηχογραφημένη φωνή.
- Παρακαλώ πλησιάστε και τοποθετήστε τον δείκτη σας πάνω στο σαρωτή δακτύλου για να επιβεβαιωθεί η ταυτότητά σας, είπε η πόρτα. Ο λύκος τοποθέτησε με προσοχή το ψεύτικο δαχτυλικό αποτύπωμα πάνω στην επιφάνεια του σαρωτή και το πίεσε απαλά με την πατούσα του.
- Πρόσβαση δεκτή! ανακοίνωσε η μεταλλική φωνή και η πόρτα άνοιξε.
Μόλις ο λύκος πέρασε στο χολ αντίκρισε την πλάτη ενός μισοσκουριασμένου προσωπικού ρομποτικού βοηθού με τη μορφή νάνου που σκούπιζε με απελπιστικά αργές κινήσεις το πάτωμα. Ο κόκκινος σκούφος του ήταν σκωροφαγωμένος, η συνθετική του γενειάδα είχε μαδήσει, ενώ κάθε του κίνηση συνοδευόταν από ανατριχιαστικά τριξίματα. «Δεν το πιστεύω! Ένα νανο-ρομπότ πρώτης γενιάς!», σκέφτηκε ο λύκος. «Νόμιζα ότι αυτό το μοντέλο είχε αποσυρθεί εδώ και πολλά χρόνια. Σούπερ! Θα το εξουδετερώσω στο πι και φι!»
- Καλώς ήρθες Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα, είπε βαριεστημένα το ρομπότ, χωρίς καν να γυρίσει να κοιτάξει. Η γιαγιά σου ξεκουράζεται στο δωμάτιό της κι εγώ έχω πάρα πολλή δουλειά. Γι’ αυτό σε παρακαλώ προσπάθησε να κάνεις ησυχία και προπαντός μην λερώσεις το πάτωμα. Δυο βδομάδες παλεύω να το καθαρίσω.
Με ένα μεγάλο πήδο, ο λύκος βρέθηκε πίσω από το ρομπότ, και, χώνοντας ένα νύχι χαμηλά στο σβέρκο του, έκοψε μονομιάς το καλώδιο τροφοδοσίας.
- Σβήνω! Ας σκουπίσει κάποιος άλλος, ήταν οι μόνες λέξεις που πρόλαβε να ψελλίσει το ρομπότ προτού σωριαστεί με έναν δυνατό γδούπο στο πάτωμα.
Ο λύκος κατευθύνθηκε στο δωμάτιο κεντρικού ελέγχου στο υπόγειο. Ήταν πολύ τυχερός, καθώς ακριβώς δίπλα στον κεντρικό διακομιστή βρισκόταν η έξυπνη κάρτα ασφαλείας της Γιαγιάς, ενώ ο κωδικός του διαχειριστή συστήματος ήταν γραμμένος σε ένα χαρτάκι που ήταν κολλημένο στην οθόνη. Δίχως να χάσει χρόνο, συνδέθηκε στον υπολογιστή και απενεργοποίησε το firewall του σπιτιού καθώς και οποιοδήποτε άλλο λογισμικό ασφαλείας ήταν εγκατεστημένο. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας ένα στικάκι USB εγκατέστησε διάφορα εργαλεία χάκινκ που του έδωσαν τη δυνατότητα να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του έξυπνου σπιτιού. Και, λες κι όλα αυτά δεν ήταν αρκετά, έτρεξε από πάνω κι ένα πρόγραμμα διαμοιρασμού αρχείων κι άρχισε να κατεβάζει πειρατικά αντίγραφα των πιο πρόσφατων μπλοκμπάστερ ταινιών του Χόλυγουντ.
Μόλις τελείωσε με όλα αυτά, τρύπωσε αθόρυβα στο δωμάτιο της Γιαγιάς και την κατάπιε. Ήταν αδύνατο να χωρέσει στα ρούχα της, αλλά για καλή του τύχη, το δωμάτιο ήταν εξοπλισμένο με τρισδιάστατο εκτυπωτή ρούχων. Ο λύκος στάθηκε ακίνητος μπροστά στο μηχάνημα όσο μετρούσε τις διαστάσεις του σώματός του και στη συνέχεια τύπωσε μια νυχτικιά και μια σκούφια στα μέτρα του, ίδιες και απαράλλαχτες με αυτές της Γιαγιάς. Τις φόρεσε και ξάπλωσε στο κρεβάτι. Το έξυπνο στρώμα αυτόματα προσαρμόστηκε στο σχήμα του σώματός του, ώστε να υποστηρίξει την πρησμένη του κοιλιά, ενώ τα σεντόνια χαμήλωσαν τη θερμοκρασία τους για να αντισταθμίσουν τη ζέστη που παραγόταν από τη γούνα του λύκου.
- Να κλείσουν αμέσως οι κουρτίνες! ούρλιαξε ο λύκος προσπαθώντας να σκοτεινιάσει το δωμάτιο όσο πιο πολύ γινόταν. Μετά από λίγο βαρέθηκε κι έπιασε μια ηλεκτρονική εφημερίδα που ήταν παρατημένη πάνω στο κομοδίνο, για να μάθει τα τελευταία νέα του δάσους. Προς μεγάλη του απογοήτευση όμως, η εφημερίδα ήταν προσαρμοσμένη στα γούστα της Γιαγιάς κι έτσι περιείχε κυρίως κουτσομπολιά, συνταγές, άρθρα για την τελευταία μόδα στο πλέξιμο, και φυσικά, ούτε λόγος για αθλητικά!
Όλο αυτό το διάστημα, η Μικρή Κοκκινοσκουφίτσα τριγύριζε μαζεύοντας λουλούδια, και όταν πλέον είχε μαζέψει τόσα πολλά που δε μπορούσε πλέον να κουβαλήσει άλλα, θυμήθηκε τη γιαγιά της και πήρε το δρόμο για το σπίτι της. Καθώς πλησίαζε στο σπίτι, το ηλεκτρονικό λουλούδι της Γιαγιάς άρχισε να ανθίζει, ως ένδειξη ότι κάποιο μέλος της οικογένειας ήταν κοντά.
Προς μεγάλη της έκπληξη η πόρτα του σπιτιού ήταν διάπλατα ανοιχτή. «Καλύτερα να ρίξω μια ματιά στις κρυφές κάμερες του σπιτιού πριν να μπω,» σκέφτηκε. Σύντομα όμως ανακάλυψε ότι ο σκούφος της δε μπορούσε να συνδεθεί στο προσωπικό ασύρματο δίκτυο της Γιαγιάς. «Ω, όχι! Η Γιαγιά θα πρέπει να έπεσε θύμα κάποιας επίθεσης άρνησης υπηρεσιών από αυτές που τώρα τελευταία συμβαίνουν πολύ συχνά στο δάσος.»
Μπήκε στο σπίτι πολύ προσεκτικά, ρίχνοντας σε κάθε βήμα της στο πάτωμα μικροσκοπικούς κόμβους έξυπνης σκόνης που επέτρεπαν στο σκούφο της να παραμένει συνδεδεμένος με τον έξω κόσμο. Στο χολ, είδε το ρομπότ νάνο σωριασμένο στο πάτωμα. «Αχ! Πάει, τα ’παιξε ο νάνος,» σκέφτηκε. «Και το ’λεγα τόσο καιρό στη γιαγιά να τον αντικαταστήσει επιτέλους με ένα νέο μοντέλο, αλλά αυτή δεν ήθελε γιατί της τον είχε κάνει κάποτε δώρο η Χιονάτη.»
Όταν η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα έφτασε στο δωμάτιο της Γιαγιάς, ένιωσε ένα πολύ περίεργο συναίσθημα και μονολόγησε: «Ω, Θεέ μου! Πόσο ανήσυχη αισθάνομαι σήμερα, ενώ άλλες φορές μου αρέσει τόσο πολύ να είμαι με τη Γιαγιά.» Και μετά φώναξε: «ΚΑΛΗΜΕΡΑ!» Οι κουρτίνες άνοιξαν αυτόματα, αλλά δεν έλαβε καμία απάντηση. Έτσι, κατευθύνθηκε στο κρεβάτι. Εκεί ήταν ξαπλωμένη η γιαγιά της, με ολόκληρη τη σκούφια κατεβασμένη πάνω στο πρόσωπό της κι έδειχνε πολύ περίεργη.
- Ω, Γιαγιά, είπε, πόσο μεγάλα αυτιά έχεις!
- Ω, είναι απλά μια παρενέργεια από τη μακροχρόνια χρήση ακουστικών surround – ξέρεις αυτά με τα με μαξιλαράκια, παιδί μου, ήταν η απάντηση.
- Μα, Γιαγιά, πόσο μεγάλα μάτια έχεις! είπε η Μικρή Κοκκινοσκουφίτσα.
- Δυστυχώς όταν ήμουν μικρή είχαμε ασπρόμαυρες τηλεοράσεις καθοδικού σωλήνα και όχι οθόνες OLED υψηλής ευκρίνειας αγαπητή μου.
- Μα, Γιαγιά, πόσο μεγάλα χέρια έχεις!
- Πρόσφατα δημοσιευμένα ερευνητικά αποτελέσματα υποστηρίζουν ότι η παρατεταμένη χρήση μη εργονομικών πληκτρολογίων μπορεί να έχει τέτοιου είδους παρενέργειες.
Ω! Μα, Γιαγιά, πόσο απαίσια μεγάλο στόμα έχεις!
- Για να σε φάω καλύτερα! είπε ο λύκος, και με έναν πήδο βρέθηκε έξω από το κρεβάτι και κατάπιε τη Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα.
Όταν ο λύκος χόρτασε την όρεξη του, ξάπλωσε και πάλι στο κρεβάτι.
- Γιαγιά, καλό θα ήταν να χάσεις λίγο βάρος σύντομα, αλλιώς δε θα μπορώ να σε αντέξω για πολύ ακόμα, σχολίασε το κακόμοιρο το κρεβάτι και αμέσως ζήτησε από το λογισμικό υποστήριξης ανεξάρτητης διαβίωσης να προσαρμόσει κατάλληλα τη δίαιτα της Γιαγιάς.
Ο λύκος αποκοιμήθηκε κι άρχισε να ροχαλίζει πολύ δυνατά. Το έξυπνο μαξιλάρι προσπάθησε να τον σκουντήσει διακριτικά με παλμικές δονήσεις και ήχους χαμηλών συχνοτήτων, αλλά τελικά τα παράτησε μετά από λίγο για να μην εξαντληθεί η μπαταρία του. Ο σκούφος της Εξυπνοσκουφίτσας μέσα από την κοιλιά του λύκου εντόπισε το ρυθμικό ροχαλητό και πιστεύοντας ότι ήταν κάποιο είδος μηνύματος άρχισε αυτόματα να το αναμεταδίδει στους πιο κοντινούς κόμβους της έξυπνης σκόνης. Οι κόμβοι με τη σειρά τους άρχισαν να το προωθούν ο ένας στον άλλο και στη συνέχεια να αναζητούν διαθέσιμες συσκευές αναπαραγωγής ήχου με δυνατότητα σύνδεσης μέσω Bluetooth.
Ο Διαχειριστής Συστημάτων του δάσους, που ήδη έψαχνε τη Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα, έτυχε να περνάει από εκεί κοντά με το αυτόνομο αυτοκίνητό του. Ξαφνικά, το σύστημα πολυμέσων άρχισε να αναμεταδίδει το ροχαλητό. «Τι είναι αυτός ο περίεργος θόρυβος; Καλύτερα να ελέγξω από πού έρχεται,» σκέφτηκε ο Διαχειριστής. Χρησιμοποιώντας προηγμένα εργαλεία διαχείρισης δικτύων, δεν άργησε να εντοπίσει την πηγή του σήματος.
Προτού μπει στο σπίτι της Γιαγιάς, οδήγησε ένα drone από δωμάτιο σε δωμάτιο για να δει τι είχε συμβεί. Όταν το drone έφθασε στο υπνοδωμάτιο, η κάμερα εστίασε στο λύκο που ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και κοιμόταν του καλού καιρού. Δίχως να χάσει χρόνο, ο Διαχειριστής κατευθύνθηκε προς τα εκεί.
- Σε βρίσκω επιτέλους, παλιοχακερά! αναφώνησε μόλις έφτασε. Σε ψάχνω εδώ και πολύ καιρό!
Μετά, πήρε ένα μεγάλο ψαλίδι λέιζερ από το καλάθι με τα ραφτικά της Γιαγιάς και το κράτησε στον αέρα.
- Φαίνεσαι λίγο ζιπαρισμένος φίλε μου. Νομίζω ότι χρειάζεται να ξεζιπαριστείς λιγουλάκι! είπε στο λύκο που κοιμόταν κι άρχισε να του κόβει το στομάχι. Μετά τις δυο πρώτες ψαλιδιές είδε να ξεπροβάλει η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα, και μόλις έκανε άλλες δυο, το μικρό κορίτσι πετάχτηκε έξω, κρατώντας ένα κινητό τηλέφωνο στο τεντωμένο χέρι του, και φωνάζοντας:
- Ω, πόσο πολύ τρόμαξα! Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω μείνει για τόση ώρα σε ένα μέρος με τόσο χάλια σήμα!
Μετά βγήκε και η Γιαγιά ζωντανή, αλλά ανέπνεε με δυσκολία. Η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα πήγε αμέσως κι έφερε έναν πανάρχαιο σταθμό εργασίας με επεξεργαστή Pentium II και CRT οθόνη 14 ιντσών που είχε φυλάξει η Γιαγιά στη σοφίτα και γέμισε την κοιλιά του λύκου. Μόλις ξύπνησε ο λύκος προσπάθησε να τρέξει μακριά, αλλά ο εξοπλισμός μέσα στο στομάχι του ήταν τόσο βαρύς, που κατέρρευσε μονομιάς και πέθανε. Ο Διαχειριστής δίχως να χάσει χρόνο, έγδαρε το τομάρι του και το πούλησε σε πολύ καλή τιμή στο eBay. Η Γιαγιά έφαγε τα βιολογικά φρούτα και τα λαχανικά και ανέκαμψε. Τέλος, η Μικρή Εξυπνοσκουφίτσα δήλωσε κατηγορηματικά:
- Όσο ζω, υπόσχομαι να γκουγκλάρω πάντα τους ξένους την πρώτη φορά που τους συναντώ και ποτέ ξανά να μην εγκαταλείψω το μονοπάτι για να τρέξω μέσα στο δάσος – τουλάχιστον μέχρι οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας να επεκτείνουν την περιοχή κάλυψης του σήματός τους!
ΤΕΛΟΣ